به گزارش خبرنگار مهر، در این کارگاه که متخصصینی از کشور آسیایی ژاپن، چین، اندونزی، مالزی، فیلیپین، میانمار، هندوستان و ویتنام شرکت داشتند و استراتژیهای آموزش ایمنی زیستی را مورد مرور و بررسی قرار دادند.
ضرورت دستیابی کشورهای منطقه به ویژه کشورهای در حال توسعه به مهندسی ژنتیک و توسعه محصولات تراریخته،
ضرورت هماهنگی هر چه بیشتر برای توسعه بیوتکنولوژی در آسیا، توجه به توسعه مهندسی ژنتیک و آموزش عالی و توانمندسازی کشورهای منطقه در مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی محورهای مورد بررسی در این برنامه بود.
در این اجلاس اختصاص بیش از یک میلیارد دلار توسط دولت چین به توسعه بیوتکنولوژی و به طور خاص محصولات تراریخته به تصویب رسید. بر اساس گزارش دکتر "شو" از چین، این کشور تا کنون علاوه بر کشت بیش از 4 میلیون هکتار پنبه تراریخته و کشت درختهای تراریخته، بیش از 10 هزار مجوز آزمایشات مزرعه ای بزرگ را نیز صادر کرده است و در آینده نزدیک به بزرگترین تولید کننده محصولات تراریخته جهان تبدیل خواهد شد.
پس از چین هندوستان برای توسعه بیوتکنولوژی برنامه های خود را ارائه داد. هندوستان برای بیوتکنولوژی دپارتمانی هم عرض همه تحقیقات و فناوریهای دیگر از سال 2000 ایجاد کرده است. این کشور در سال جاری بیش از سه میلیون هکتار را به کشت محصولات تراریخته اختصاص داده و در سالهای آتی به سرعت به سطح زیر کشت این گیاهان خواهد افزود.
فیلیپین نیز با تشریح مقررات ایمنی زیستی خود عدم نیاز به تصویب "قانون" خاص برای ایمنی زیستی را اعلام کرد. بنابراین حتی قبل از تصویب پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا با استفاده از یک بخشنامه رئیس جمهور (1990 میلادی) و سپس بخشنامه دیگری توسط وزیر کشاورزی تمام موضوعات ایمنی زیستی را تحت پوشش قرار می دهد. در نتیجه این کشور بعد از آمریکا و چین بیشترین تعداد تقاضاهای رهاسازی محصولات تراریخته را بررسی و بیشترین تعداد مجوزها را صادر کرده است.
کشورهایی نظیر مالزی و ویتنام نیز تحقیقات خود را در زمینه محصولات تراریخته در این کارگاه ارائه دادند که در خور تحسین بود. ژاپن با نمایش تعدادی از آزمایشگاهها و گلخانه های تحقیقاتی خود در دانشگاه تسوکوبا را به معرض نمایش گذاشت.
ایجاد درخت اوکالیپتوس تراریخته متحمل به شوری و خشکی ( که می تواند برای آبخوانداری و برنامه های کویرزدایی کشور ما یک موهبت عظیم تلقی شود)، سیب زمینی متحمل به سرما (یخ زدگی) و متحمل به شوری (که توسط یکی از دانشجویان ایرانی به نام دکتر بابک بهنام انجام شده بود و می تواند موجب کاهش خسارت این محصول مهم شود)، موشهای تراریخته، شیپوری تراریخته، زنجبیل تراریخته از جمله برخی از محصولاتی هستند که از طریق مهندسی ژنتیک تولید شده اند.
پیشرفت ایران در زمینه مهندسی ژنتیک برنج تراریخته و رهاسازی آن در سال 2004 نیز مورد تحسین قرار گرفت و وقت خاصی برای استماع گزارش پیشرفت در این زمینه اختصاص یافت.
سرنوشت برنج تراریخته ایران هم اکنون در هاله ای از ابهام فرو رفته و بذرهای تراریخته تولید شده قبلی نیز در بدترین شرایط در انباری در رشت توقیف شده است.
این موضوع به کرات مورد اعتراض نمایندگان مجلس شورای اسلامی، کشاورزان، انجمن های علمی و پژوهشگران قرار گرفته که آخرین مورد آن ارسال نامه‌ای با امضای بیش از 160 نماینده مجلس شورای اسلامی به رئیس جمهور بود.
از موارد مورد بحث دیگر در این نشست تخصصی بررسی سیستم های آموزشی کشورهای مختلف در زمینه ایمنی زیستی و بیوتکنولوژی بود. در بین کشورهای منطقه تنها کشو مالزی بود که با ارائه دوره‌ای یک ساله در دانشگاه مالایا "دیپلم" ایمنی زیستی اعطا می‌کند. قرار است این دوره از سال آینده به دوره کارشناسی ارشد تبدیل شود.
شرکت کنندگان به اتفاق آرا سیستم آموزشی ایران را که مشتمل بر ارائه مباحثی در زمینه ایمنی زیستی در درون درس مهندسی ژنتیک پیشرفته و همچنین ارائه یک درس مستقل دو واحدی ایمنی زیستی برای دوره های دکتری بیوتکنولوژی است را مورد تاکید قرار داده و در صورتجلسه نهایی آن را به عنوان الگو مورد تصویب قرار دادند. اما داشتن یک یا دو دوره کارشناسی ارشد در زمینه ایمنی زیستی در یک یا دو کشور منطقه با ظرفیت محدود نیز مورد تاکید قرار گرفت.
به گزارش مهر، در انتهای این کارگاه شرکت کنندگان با تشکیل شبکه‌ای تحت عنوان "شبکه آموزش ایمنی زیستی آسیا" به منظور پیگیری مصوبات و تلاش برای توسعه آموزش ایمنی زیستی با هدف توسعه مهندسی ژنتیک و استفاده از محصولات تراریخته به کار خود پایان داد. رئیس انجمن ایمنی زیستی ایران نیز به عنوان یکی از اعضای اصلی شورای مدیریت این شبکه برگزیده شد.
نظر شما